Het vierde FringeL FestivaL vond plaats op zondag 13 maart 2016 in de knusse ambiance van Muzelinck te Oss. Het aanbod aan optredens was veel groter dan in het programma kon worden ondergebracht, weer 30% meer publiek, diverse interviews in het Brabants Dagblad en op D-TV, opnames op Youtube: naar alle maatstaven zit dit unieke microfestival nog steeds in de lift van een schier eindeloos hoge muziektoren. Voor een impressie van één van de vele zeer enthousiaste bezoekers: lees verder.

Wat heb ik gezien?

Een onvoorstelbare variatie aan optredens door artiesten/ensembles die het allemaal verdienden om vermeld te worden.

Traditiegetrouw beet Luuk Verheijden, als medeorganisator, het spits af met zijn uitstekende vertolking van Alec Rowley’s Glocken Allegro As groot op. 43 nr.2. Trots rechtop zittend, genoot niet alleen Luuk van het spelen op een Steinway vleugel, maar nam hij ook het massaal aanwezige publiek mee. Na Frédéric Chopin’s Wals nr. 15 KK IVa nr.15, volgde de première van 2 stukken van Luuk, n.l. LV’s Boogie en samen met Nowel Copelj het Jazzkamp duet.

Nowel, inmiddels geen onbekende meer op het FringeL FestivaL, vertolkte vervolgens op voortreffelijke wijze solo-composities van achtereenvolgens JS Bach, van Beethoven, Kohler en Rebikov. Voorwaar geen geringe uitdaging, maar muziek is dan ook Nowel’s passie en leven.

Een nieuwe ster aan het firmament dit jaar was Walter Beelt. Ongetwijfeld is er onderzoek verricht naar de link tussen het verschijnen van kippenvel op de huid en het beluisteren van muziek, maar daar hoeven wij de resultaten niet voor te bestuderen. Het overkwam ons spontaan in de concertzaal van Muzelinck (toepasselijk naam overigens) bij het luisteren naar Chopin’s Grande Valse Brillante op. 34 nr. 2 en de Nocturne Andante op. 72 nr.1; tot slot bracht Walter Improvisation van Keith Jarret ten gehore. Grote klasse!

Voor de pauze werden we nog getrakteerd op Synthex Jeffrey Haster met Het Toccata van JS Bach, Mars-The Planets Suite van Gustav Holst en Rey's Theme-The Force Awakens van John Williams, eveneens gespeeld op de vleugel. Jeffrey speelt al van kinds af aan piano en legt zich de laatste tijd steeds meer toe op het maken van elektronische muziek met synthesizers. Hij heeft al twee CD’s uitgebracht met zijn eigen muziek genaamd Pythagoras en Mirrorland. We hopen nog veel van hem te mogen horen.

Het tweede gedeelte van het Festival werd geopend door ook al weer een bekende, n.l. Daniëlle Schalken. Trad zij vorig jaar nog op met haar vader, nu ging zij voor een solo optreden met 4 nummers van Colin Cowles te weten: Blue rock, The Saints, Blue major nor minor en het jazzy Dixieland Detour. Daniëlle wist het publiek met haar altsaxofoon te bekoren en veel luisterplezier te verschaffen.

The Okies: twee studenten met een opmerkelijke naam voor hun band The Okies. Vernoemd naar de blindengeleide hond van een van de twee.nl. van Lucas. Samen met Jascha bracht hij 4 door hen zelfgeschreven nummers ten gehore; en hoe! Wat een ontroerende teksten en wat een schitterende vertolking. Fear en Open Up Your Eyes gecomponeerd door Jascha Bücheler en Change My Life en Never Be No One door Lucas de Jong. Harmonieus gezongen en fabelachtig gespeeld. Vooral op de ingeslagen weg doorgaan!

Breaking the Silence Band, een in 2014 opgericht ensemble spelend op diverse instrumenten. Zang: Rogier, Luc drums, Job toetsen en je kent hem wel: Nowel. Het repertoire varieerde van classic rock tot moderne pop. Samen brachten ze enkele bekende nummers ten gehore te weten van Marc Cohn Walking in Memphis, van Joe Cocker Unchain my heart, vervolgens Go gentle van Robbie Williams en tot slot She van Elvis Costello. Alles zo aanstekelijk gezongen, dat het moeite koste om niet uit volle borst mee te doen.

Tot slot een spetterend einde van The Embrassibles. Diverse muziekstijlen, diverse instrumenten, denk aan new Orleans, aan funk, hip hop, rap, en vooral aan veel koperwerk. De Muzelinck stond op zijn grondvesten te trillen, het dak ging er bijna af. Staande ovaties, toegiften, een ware apotheose.

De presentie lag in handen van de zeer welbespraakte Gijs Nepelenbroek. Met verve kondigde hij de artiesten aan en zelfs zingend een kleine bijdrage leveren ging hem goed af.

Wat heb ik ervaren.

Vooral de warme sfeer, iets abstracts misschien want niet te zien, maar des te meer te voelen. Er was geen moment sprake van onderlinge competitie. Iedereen kon volledig zich zelf zijn en zoals Erasmus al schreef: “Zijn wie je bent. Dat is geluk”. Wel, dit laatste spatte er van af. In de pauze en na afloop werden er contacten gelegd, ervaringen gedeeld en plannen gemaakt voor de volgende editie.

Dit probeerproject van de stichting Gleveris heeft zijn waarde meer dan bewezen. Niet alleen de optredende artiesten, maar ook de ontwerpers van de vlag en de poster (Jeroen Desain), de uitnodigingen, film en fotografie hebben hun hobby, passie en mogelijk aanstaand beroep kunnen testen in een veilige omgeving. Het is niet onopgemerkt gebleven.

Wat heb ik me voorgenomen?

Geen ongevraagde adviezen te geven. Voor deze gelegenheid maak ik echter graag een uitzondering: meld je aan om jouw talenten te tonen op het volgende festival of kom gewoon genieten.

Tot zondag 5 maart 2017 in Muzelinck voor het 5^e FringeL FestivaL. Ik heb er nu al zin in.

Addy (vanuit het publiek).